NFC چیست و چگونه کار می کند

NFC به لطف رشد سیستم های پرداخت آنلاین مانند Samsung Pay و Google Pay ، یک فناوری اصلی بی سیم است . مخصوصاً وقتی صحبت از دستگاه های سطح بالا و حتی بسیاری از میان رده ها می شود. احتمالاً قبلاً این اصطلاح را شنیده اید ، اما NFC دقیقاً چیست؟ در این قطعه بررسی می کنیم که این چیست ، چگونه کار می کند و برای چه مواردی قابل استفاده است.

NFC مخفف “Near Field Communication” است و همانطور که از نامش پیداست ، ارتباط بین برد بین دستگاههای سازگار را امکان پذیر می کند. برای این کار حداقل به یک دستگاه انتقال و دیگری برای دریافت سیگنال نیاز است. طیف وسیعی از دستگاه ها می توانند از استاندارد NFC استفاده کنند و منفعل یا فعال در نظر گرفته می شوند.

دستگاه های NFC غیرفعال شامل برچسب ها و فرستنده های کوچک دیگری هستند که می توانند بدون نیاز به منبع تغذیه خود ، اطلاعات را به سایر دستگاه های NFC ارسال کنند. با این حال ، آنها هیچ اطلاعاتی را که از منابع دیگر ارسال می شود پردازش نمی کنند و نمی توانند به سایر اجزای غیرفعال متصل شوند. این علائم اغلب به شکل علائم تعاملی روی دیوارها یا تبلیغات است.

دستگاه های فعال قادر به ارسال و دریافت داده هستند و می توانند با یکدیگر و همچنین با دستگاه های غیرفعال ارتباط برقرار کنند. گوشی های هوشمند با رایج ترین شکل دستگاه NFC فعال هستند. کارت خوان های حمل و نقل عمومی و پایانه های پرداخت لمسی نیز نمونه های خوبی از این فناوری هستند.

NFC چگونه کار می کند؟

اکنون که دانستیم NFC چیست ، چگونه کار می کند؟ دقیقاً مانند بلوتوث و Wi-Fi و سایر سیگنالهای بی سیم ، NFC بر اساس اصل ارسال اطلاعات از طریق امواج رادیویی عمل می کند. Near Field Communication استاندارد دیگری برای انتقال داده های بی سیم است. این بدان معنی است که دستگاه ها برای برقراری ارتباط صحیح با یکدیگر باید از مشخصات خاصی پیروی کنند. فناوری مورد استفاده در NFC براساس ایده های قدیمی RFID (شناسایی فرکانس رادیویی) است که از القای الکترومغناطیسی برای انتقال اطلاعات استفاده می کرد.

این تفاوت عمده بین NFC و بلوتوث / WiFi است. اولی می تواند برای القای جریان الکتریکی در اجزای غیرفعال و همچنین فقط ارسال داده استفاده شود. این بدان معنی است که دستگاه های غیرفعال به منبع تغذیه خود احتیاج ندارند. در عوض می توانند با استفاده از میدان الکترومغناطیسی تولید شده توسط یک جز N فعال NFC هنگامی که وارد محدوده می شود ، تأمین شوند. متأسفانه ، فناوری NFC به اندازه کافی القا نمی کند تا تلفن های هوشمند ما شارژ شود ، اما شارژ بی سیم QI بر اساس همین اصل است.

فرکانس انتقال داده ها از طریق NFC 13.56 مگا هرتز است. می توانید داده ها را با سرعت 106 ، 212 یا 424 کیلوبیت در ثانیه ارسال کنید. این برای دامنه انتقال داده ها به اندازه کافی سریع است – از جزئیات تماس گرفته تا تعویض تصاویر و موسیقی.

برای تعیین اینکه چه نوع اطلاعاتی بین دستگاه ها رد و بدل می شود ، استاندارد NFC در حال حاضر دارای سه حالت عملکرد مجزا است. شاید رایج ترین کاربرد در گوشی های هوشمند ، حالت نظیر به نظیر باشد. این به دو دستگاه مجهز به NFC اجازه می دهد تا اطلاعات مختلفی را بین یکدیگر مبادله کنند. در این حالت ، هر دو دستگاه هنگام ارسال داده بین فعال و غیرفعال هنگام دریافت تغییر می کنند.

از طرف دیگر ، حالت خواندن / نوشتن ، انتقال داده های یک طرفه است. دستگاه فعال ، احتمالاً تلفن هوشمند شما ، برای خواندن اطلاعات از آن با دستگاه دیگری پیوند برقرار می کند. برچسب های تبلیغاتی NFC از این حالت استفاده می کنند.

حالت نهایی عملکرد شبیه سازی کارت است. دستگاه NFC می تواند به عنوان یک کارت اعتباری هوشمند یا بدون تماس عمل کند و پرداخت کند یا به سیستم های حمل و نقل عمومی ضربه بزند.

مقایسه با بلوتوث

بنابراین چگونه NFC با سایر فناوری های بی سیم مقایسه می شود؟ با توجه به اینکه بلوتوث سالهاست به طور گسترده تری در دسترس است ، ممکن است فکر کنید که NFC کمی غیرضروری است. با این حال ، چندین تفاوت فنی مهم بین این دو وجود دارد که در برخی شرایط به NFC مزایای قابل توجهی می بخشد. بحث اصلی در استفاده از NFC این است که نسبت به بلوتوث به مصرف برق بسیار کمتری نیاز دارد. این باعث می شود NFC برای دستگاه های غیرفعال ، مانند برچسب های تبلیغاتی که قبلاً ذکر شد ، مناسب باشد ، زیرا آنها می توانند بدون منبع اصلی برق کار کنند.

با این حال ، این صرفه جویی در مصرف برق دارای اشکالات عمده ای است. از همه قابل توجه تر ، دامنه انتقال بسیار کمتر از بلوتوث است. در حالی که برد NFC حدود 10 سانتی متر است ، فقط چند اینچ ، اتصالات بلوتوث می توانند داده ها را تا 10 متر یا بیشتر از منبع منتقل کنند. اشکال دیگر این است که سرعت آن نسبت به بلوتوث کمی کندتر است. این داده ها را با حداکثر سرعت فقط 424 کیلوبیت بر ثانیه در مقایسه با 2.1 مگابیت در ثانیه با بلوتوث 2.1 یا حدود 1 مگابیت در ثانیه با بلوتوث کم انرژی انتقال می دهد.

اما NFC یک مزیت عمده دارد: اتصال سریع تر. به دلیل استفاده از کوپل القایی ، و عدم جفت شدن دستی ، ایجاد ارتباط بین دو دستگاه کمتر از یک دهم ثانیه طول می کشد. در حالی که بلوتوث مدرن بسیار سریع متصل می شود ، NFC برای سناریوهای خاص هنوز بسیار مفید است. یعنی پرداخت های تلفن همراه.

Samsung Pay ، Android Pay و حتی Apple Pay از فناوری NFC استفاده می کنند – اگرچه Samsung Pay کمی متفاوت از بقیه کار می کند. در حالی که بلوتوث برای اتصال دستگاه ها به یکدیگر برای انتقال فایل ، به اشتراک گذاری اتصالات به بلندگوها و موارد دیگر بهتر عمل می کند ، ما پیش بینی می کنیم NFC به لطف پرداخت های تلفن همراه – یک فناوری به سرعت در حال گسترش – همیشه در این دنیا جایگاهی داشته باشد.

اکنون که به سوال “NFC چیست؟” پاسخ دادیم ، می خواهیم در مورد سوالات دیگری که در مورد این فناوری بی سیم دارید از شما بشنویم. سوالات خود را در نظرات با ما در میان بگذارید!

برای آشنایی با فناوری های برتر با ما در نمایندگی خمینی شهر همراه باشید.